To stary harcerski zwyczaj pielęgnowany niegdyś np. przez Andrzeja Małkowskiego.
Węzełek wiązany każdego ranka na harcerskiej chuście ma przypominać o obowiązku spełnienia każdego dnia przynajmniej jednego dobrego uczynku. Węzełek rozwiązuje się dopiero po wykonaniu zadania.
Ważne, żeby uzmysłowić harcerzom, że dobre uczynki nie muszą oznaczać tylko wielkich rzeczy. Czasem najdrobniejsza czyny względem przyjaciół, nieznajomych, czy nawet motylka na łące może być odebrana przez nich jako wielkie wsparcie.
Zadania nie powinny być z góry narzucane, każdy harcerz, bez względu na wiek powinien sam znaleźć sobie zadanie, które danego dnia pozwoli mu z czystym sumieniem rozwiązać węzełek na chuście. Bardzo istotne jest także, aby każdy sam siebie rozliczał z wykonanych uczynków. W myśl drugiego punktu prawa harcerze odpowiadając jedynie przed własnym sumieniem powinni się rozliczać z węzełków. Rolą instruktora może być co najwyżej zachęcanie ich do celebracji węzełków np. przez pogratulowanie podczas pożegnania dnia wszystkim tym, którym udało się spełnić węzełkowe zadanie.
