Jest to jeden z przykładów na fabułę przewodnia do chrztu obozowego.
„Dawno, dawno temu nas upiorów było w tych lasach o wiele więcej. Żaden śmiertelnik nie miał odwagi nawet chyłkiem przemknąć po zmroku skrajem ciemnego boru, a już na pewno nie zapuścił by się w jego czeluście. Stary gościniec był używany jedynie za dnia i to tylko przez najodważniejszych, którym i tak truchlały serca na dźwięk łamanej gałązki. Pewnej nocy, przy pełni księżyca, większość z nas jednak po prostu zniknęła…. Nadeszła jednak godzina zemsty, odwrócenia czaru i przywrócenia upiorów temu światu! Potrzebujemy jednak do tego śmiertelnika, kogoś komu krew płynie w żyłach… jeszcze! Tym kimś będziesz TY! Przemierzysz ten szlak wykonując poszczególne zadania! Jeśli stchórzysz, spróbujesz ucieczki lub odmówisz wykonania któregoś z zadań…. wówczas marny Twój los! Twoja wędrówka po ciemnym lesie nigdy bowiem nie zazna kresu! Ruszaj!”
Ta krótka historyjka opowiedziana oddzielnie każdemu z uczestników chrztu (tuż przed wyruszeniem na trasę) powinna współgrać z zadaniami czekającymi na punktach (np. wydobądź z tego wiadra miedziaka, dzięki któremu wykupimy wolność dla naszych towarzyszy).