Obrzędowość to zbiór zasad, norm postępowania adekwatnych do konkretnego wydarzenia, czy też momentu, to działania, które mają znaczenie symboliczne. W harcerskim życiu obrzędowość ma ogromne znaczenie, pozwala bowiem budować wspólnotę, jedną wielką harcerską rodzinę, ubogaca harcerskie życie, a także jest narzędziem dyscypliny.
Niektóre elementy obrzędowości są wspólne dla całego ZHP, dzięki czemu ujednolicają szeregi związku. To, że harcerze w całej Polsce, a także poza jej granicami, dla przykładu witają się w ten sam sposób pozwala odczuć moc harcerstwa, jego zasięg i jedność. Z drugiej strony obrzędowość drużyny pozwala jej członkom wyróżnić się na tle innych jednostek, co, dobrze zrobione, buduje poczucie solidarności wewnątrz drużyny. Przykładem obrzędowości drużyny mogą być jej barwy, czy też zasady ich zdobywania.
Obrzędowość może, a nawet powinna być, także częścią obozów, a w tym wypadku jej charakter powinien być dostosowany do jednej konkretnej fabuły. Dla przykładu, jeśli decydujemy się na fabułę dotyczącą starożytnego Rzymu dostosowujemy do niej zarówno wygląd obozu, budując łuk triumfalny, jak i nazwy zastępów, ich okrzyki i totemy, a także rytuały dotyczące zdobywania chusty obozu, rozpalania ogniska, powitania i pożegnania dnia. Powiązanie obrzędowości z fabułą nie oznacza jednak oczywiście, że nie istnieją obrzędowe elementy kompatybilne do wszystkich obozów, czego przykładem może być chociażby sposób rozpalania ognisk, czy mianowania strażników ognia.
Obrzędowość może bardzo pomóc drużynowemu zarówno w organizacji zbiórek, jak i obozów. Nie należy jej więc lekceważyć, jako zbędnego wymogu, czy też elementu zabawy. Rozbudowana i szanowana przez harcerzy obrzędowość może stanowić niezwykle cenny dorobek drużyny.
